Wanda de Kanter

COPD : Chronic Obstructive Pulmonary Disease: longfalen is uitputting slag.

In niets doet zo iemand je dan nog denken aan die jongeman die ooit op het terras zijn sigaret rookte

Er zijn meer dan 500.000 COPD patiënten in Nederland. En waarschijnlijk zijn er nog een heleboel meer: 20 % van alle rokers krijgt deze aandoening immers in meer of mindere mate. En met 4 miljoen rokers: tel maar na, zie je hen heel veel op de Intensive Care. Vaak als co morbiditeit. Soms als hoofddiagnose.

Vrijwel niemand kent deze ziekte. Zij begint rustig aan met na een verkoudheid een wat langer aanhoudend hoestje. En dat elk jaar een paar keer. En dan elke dag wat hoesten. Soms met opgeven van sputum, soms niet. Na een tijdje ontstaat kortademigheid : eerst alleen bij tegen de wind in fietsen , dan bij een paar trappen lopen en dan na 1 trap, en dan bij geringe inspanning. Je kan ook alleen maar zuiver emfyseem hebben: dan ben je wel kortademig bij inspanning, maar je hoest niet. En dan in stadium IV, heb je zeer ernstig COPD en kan je je niet eens meer zelf douchen. Het duurt wel minstens 20-30 jaar voor je zover bent, dus er is veel kans onderweg om in te grijpen.

COPD wordt in 4 categorieën ingedeeld, dat bepaalt de longfunctie test. Er zijn mensen met COPD GOLD I die altijd klachten hebben, maar ook mensen met COPD GOLD III die weinig bewegen en derhalve weinig klachten hebben. We kunnen op 1 long leven. Je kunt 50 % van je longinhoud oproken en als je weinig aan lichaamsbeweging doet heb je dan nog steeds weinig tot geen klachten.

Tot dat je een kou-tje oploopt en de longfunctie ineens nog maar 30 % bedraagt. Totaal onbegrip bij de patient: hoe kan dat nu: zo een ernstig COPD al, en ik had toch nooit klachten. 90 % van alle COPD patiënten roken of hebben gerookt. De enige echte behandeling bestaat uit het stoppen met roken. Verder is symptomatische behandeling belangrijk zoals tijdig steroïden, revalidatie, goede voeding, en luchtwegverwijders. Maar de longfunctie zal nooit meer verbeteren. Het is irreversibel, onherstelbaar. Alleen een longtransplantatie kan je nog lucht geven. Maar daar komt vrijwel niemand aan toe.

Daar zit je dan , nog geen 60 en je kunt de trap bij je kinderen 2-hoog in Amsterdam niet meer op. Het gaat gewoon niet meer. Ook je werk valt je zwaar omdat je in de winter van de ene exacerbatie in de andere valt. Elke exacerbatie geeft weer weken extra conditie verlies. Hopeloos en verdrietig, soms haal je de wc niet eens op tijd. Aan de buitenkant zie je vaak niets, pas in een laat stadium zie je de opgetrokken schoudertjes, het gebruik van hulpademhalingsspieren. De cachexie van alle exacerbaties. In niets doet zo iemand je dan nog denken aan die jonge man die ooit op het terras zijn pakje rookte…

Als jullie deze mensen op de Intensive Care zien in een vroeg stadium verwijs hen dan naar de longarts en naar de rook stop polikliniek. Verwaarloos hen niet. Voorkom invaliditeit op termijn. Elke ziekenhuis opname kan een kans zijn om ander lijden in de toekomst te voorkomen.